ΑΙΜΑΓΓΕΙΩΜΑΤΑ ΒΡΕΦΩΝ: ΑΙΤΙΑ & ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Τα αιμαγγειώματα είναι οι συχνότεροι καλοήθεις όγκοι της βρεφικής ηλικίας. Η συχνότητα εμφάνισής τους κυμαίνεται στο 4-5%. Εμφανίζονται συχνότερα στα βρέφη με ιστορικό προωρότητας, στα κορίτσια (2-3 φορές συχνότερα από τα αγόρια) και στα βρέφη πολύδιμων κυήσεων. Είναι επίσης συχνότερα στα βρέφη μητέρων προχωρημένης ηλικίας, μητέρων με ιστορικό προεκλαψίας (κατάσταση που σχετίζεται με αυξημένη πίεση στην εγκυμοσύνη) και προδρομικού πλακούντα. Συνήθως εμφανίζονται σποραδικά αν και έχουν αναφερθεί περιπτώσεις που κληρονομούνται με τον αυτοσωματικό επικρατούντα χαρακτήρα (δηλαδή εάν ένας από τους δύο γονιούς παρουσιάζει αιμαγγείωμα τότε η πιθανότητα να έχει και το παιδί είναι 50%).

Που οφείλονται τα αιμαγγειώματα;

Τα αιμαγγειώματα δημιουργούνται από την άτακτη και χωρίς συγκεκριμένη πορεία δημιουργία μικρών αγγείων σε κάποια περιοχή του σώματος, κυρίως στο δέρμα.
Σε ποια ηλικία εμφανίζονται και πως εξελίσσονται;
Τα αιμαγγειώματα εμφανίζονται συνήθως την τρίτη με πέμπτη βδομάδα ζωής. Στη γέννηση τις περισσότερες φορές δεν φαίνονται ή έχουν τη μορφή ήπιας τηλαγγειεκτασίας (κοκκινίλας στο δέρμα). Στη συνέχεια αρχίζουν να μεγαλώνουν για περίπου 3 έως 6 μήνες και σπανιότερα για 2 χρόνια. Ακολουθεί η σταθεροποίηση στο μέγεθος του αιμαγγειώματος σε άλλοτε άλλο χρονικό διάστημα και στην πορεία υποχωρεί προοδευτικά. Στο 50% των παιδιών υποχωρεί στην ηλικία των 5 ετών και στο 70% στην ηλικία των 7 ετών. Στο σημείο όμως που ήταν το αιμαγγείωμα μένει συνήθως μια μικρή ουλή, ένα μικρό σημαδάκι.

Πού εντοπίζονται τα αιμαγγειώματα;

Εντοπίζονται συνήθως στο κεφάλι και το λαιμό (60%) μπορεί όμως να εμφανίζονται σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος όπως τον κορμό (25%) και τα άκρα (15%). Μπορεί να εμφανίζονται επίσης σε εσωτερικά όργανα του σώματος όπως το συκώτι. Περίπου 20% των βρεφών εμφανίζουν πολλαπλά αιμαγγειώματα.

Ποιοι είναι οι τύποι των αιμαγγειωμάτων;

Ανάλογα με το βάθος που επεκτείνονται τα αιμαγγειώματα στο δέρμα διακρίνονται σε επιπολής (αιμαγγειώματα της «επιφάνειας» του δέρματος), εν τω βάθει (αιμαγγειώματα στο βάθος του δέρματος) και μικτά. Τα επιπολής αιμαγγειώματα εμφανίζονται πιο επιφανειακά στο δέρμα.

Ποιες είναι οι πιθανές επιπλοκές των αιμαγγειωμάτων;

Τα αιμαγγειώματα μπορεί να προκαλούν διαταραχή σε ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού (πχ ένα αιμαγγείωμα κοντά στο βλέφαρο μπορεί να επηρεάζει την όραση). Μπορεί επίσης να παρουσιάσουν αιμορραγία και επιμόλυνση. Δεν πρέπει να παραβλέπεται όμως και η ψυχολογική επιβάρυνση που μπορεί να προκαλεί ένα αιμαγγείωμα στους γονείς ή και στο ίδιο το παιδί.

Ποια η θεραπεία των αιμαγγειωμάτων;

Α. Φαρμακευτική θεραπεία
Τις περισσότερες φορές δεν απαιτείται καμία θεραπεία εξαιτίας της καλοήθους φύσης και πορείας των αιμαγγειωμάτων. Στις περιπτώσεις όμως που προκαλούνται επιπλοκές και κυρίως όταν βλάπτονται ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού απαιτείται θεραπευτική αγωγή. Φάρμακα που μέχρι πρόσφατα χρησιμοποιούνταν για την αντιμετώπιση των αιμαγγειωμάτων είναι η κορτιζόνη, η βινκριστίνη και η ιντερφερόνη. Τα τελευταία χρόνια στην αντιμετώπιση των αιμαγγειωμάτων χρησιμοποιείται η προπρανολόλη. Η προπρανολόλη είναι φάρμακο που χρησιμοποιείται για παθήσεις κυρίως της καρδιάς. Προκαλεί αγγειοσύσπαση, παρεμβαίνει στην ανάπτυξη του αιμαγγειώματος και επιταχύνει την απόπτωση (η απόπτωση είναι ο προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος).
Β. Θεραπεία με Laser
Η θεραπεία με laser γίνεται σε εξειδικευμένα κέντρα από ιατρούς που έχουν εμπειρία στο συγκεκριμένο αντικείμενο.

Γ. Χειρουργική εκτομή                                            

Χειρουργική εκτομή του αιμαγγειώματος απαιτείται όταν:

1. Υπάρχει απόφραξη των αεροφόρων οδών
2. Παρουσιάζεται καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια
3. Υπάρχει μη ελεγχόμενη νέκρωση,εξέλκωση και αιμορραγία
4. Υπάρχει επιμένουσα φλεγμονή, οξεία ή χρόνια
5. Παρουσία θρομβοκυτταροπενίας
6. Υπάρχει απόφραξη του αυλού κοίλων οργάνων, όπως του έξω ακουστικού πόρου,του ρινοφάρυγγα και του πεπτικού συστήματος
7. Παρουσιάζεται περιορισμός της όρασης και του οπτικού πεδίου
8. Παρουσιάζεται παραμόρφωση του μυοσκελετικού συστήματος με μεγάλη υπερτροφία των οστών και των μαλακών μορίων
9. Σε μικρές βλάβες, στις οποίες η χειρουργική εκτομή μπορεί να πραγματοποιηθεί εύκολα και με πολύ καλό αισθητικό και λειτουργικό αποτέλεσμα.
10. Υπάρχει μη ανεκτός πόνος.

ΠΑΠΑΚΡΙΒΟΥ ΕΛΕΝΗ