Ψήφισμα διαμαρτυρίας υγειονομικών σε αναστολή εργασίας

Την επιστροφή των υγειονομικών που εδώ και 11 μήνες βρίσκονται σε αναστολή, ζήτησαν τα μέλη της Επιτροπής Αγώνα των νοσοκομείων Λάρισας, επιδίδοντας ψήφισμα στις Εισαγγελίες, Πλημμελειοδικών και Εφετών Λάρισας.

Με αφορμή την πανελλήνια κινητοποίηση των Υγειονομικών σε Αναστολή (καθώς και Υγειονομικών  Ιδιωτών και Σπουδαστών αλλά και με την υποστήριξη πολιτών) μπροστά από τα δικαστικά μέγαρα της χώρας συντεταγμένα ώστε να λάβουν θέση οι δικαστικές αρχές της Ελλάδας.

Συγκεκριμένα  ζητούν την παρέμβαση και υποστήριξή τους, προκειμένου, αφ’ ενός να λάβουν ξεκάθαρη θέση στο θέμα των αναστολών εργασίας μας και αφ’ ετέρου, ως θεσμικοί φορείς της δικαιοσύνης, οι οποίοι έχουν την αρμοδιότητα αλλά και τη δυνατότητα, να διαπιστώσουν εάν τελούνται σε βάρος των Υγειονομικών, των οικογενειών τους και ιδίως των ανήλικων παιδιών τους, ποινικά αδικήματα με καθορισμό των υπαιτίων, με δεδομένο ότι συνεπεία των αναστολών, έχει καταλυθεί κάθε εργασιακό δικαίωμά τους, έχει προ πολλού ξεπεραστεί το όριο ακόμη και της υποτυπώδους αξιοπρεπούς διαβίωσής τους και πλέον βρίσκονται σε εξόντωση και διατρέχουν άμεσο και ενεστώτα κίνδυνο επιβίωσης.

«Αξιότιμοι κ. Εισαγγελείς.

Όπως ήδη γνωρίζετε, από 1/9/2021, δηλαδή εδώ και 11 μήνες περίπου, χιλιάδες εργαζόμενοι στον χώρο της Υγείας  (Ιατροί, Μοριακοί Βιολόγοι, Γενετιστές, Ακτινοθεραπευτές, Μικροβιολόγοι, Τεχνολόγοι Ιατρικών Εργαστηρίων, Νοσηλευτές, Φαρμακοποιοί, Φυσιοθεραπευτές, Τραυματιοφορείς, Διασώστες, ΕΚΑΒ, εργαζόμενοι σε Κοινωνικές Δομές των Δήμων «Βοήθεια Στο Σπίτι», Διοικητικοί Υπάλληλοι, Τεχνικοί και κάθε είδους επαγγελματίες Υγείας οι οποίοι εργαζόμαστε σε δημόσιες ή ιδιωτικές δομές υγείας), κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 206 και 207 του Ν. 4820/2021, έχουμε τεθεί σε αναστολή εργασίας, κατά παρέκκλιση κάθε άλλης γενικής ή ειδικής διάταξης, με μηδενικό εισόδημα, χωρίς ασφάλιση και χωρίς το δικαίωμα της εργασίας οπουδήποτε αλλού.

Ως Υγειονομικοί και σεβόμενοι τον Όρκο του Ιπποκράτη με βάση τα όσα διδαχθήκαμε ως σήμερα, έχουμε καθήκον να υπερασπιζόμαστε την ελεύθερη επιλογή σε κάθε ιατρική πράξη, το αυτεξούσιο και την ελευθερία. Ως επιστήμονες επίσης έχουμε διδαχθεί ότι η επιστήμη προχώρησε χάρη στην αμφισβήτηση και ότι καμιά επιστημονική ομάδα δεν κατέχει από μόνη της την επιστημονική αλήθεια, η οποία πρέπει πάντα να δέχεται κριτική με σκοπό όχι μόνο την βελτίωση της, αλλά και την προστασία της από αυθαιρεσίες και προσωπικές φιλοδοξίες. Αυτές οι θέσεις μας τελικό αποδέκτη έχουν την υγεία και την ασφάλεια των συνανθρώπων μας.

Η απομάκρυνση από τα καθήκοντα μας, αν και έγινε με την δικαιολογία της προστασίας του κοινωνικού συνόλου, εντούτοις δεν φαίνεται να είναι ρεαλιστική, καθώς:

Α) Εμβολιασμένοι και μη  νοσούν και μεταδίδουν τον ιό με την ίδια συχνότητα.

Β) Τείχος ανοσίας με τα συγκεκριμένα σκευάσματα δεν είναι δυνατόν να υπάρξει, όπως άλλωστε το παραδέχθηκε και η ίδια η επιστημονική επιτροπή λοιμώξεων, ενώ το CDC αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ο μόνος τρόπος να ελεγχθεί εάν κάποιος εμβολιασμένος ή μη νοσεί, είναι τα συχνά διαγνωστικά τεστ.

Γ) Αυτή τη στιγμή μέσα στα Νοσοκομεία εργάζονται υγειονομικοί των οποίων το πιστοποιητικό εμβολιασμού μετά τις δύο δόσεις έχει λήξει, άρα βρίσκονται στην ίδια θέση με τους μη εμβολιασμένους υγειονομικούς, οι οποίοι δεν εργάζονται. Επομένως, δεν γίνεται κατανοητό γιατί να μην εργαζόμαστε όλοι με τακτικούς διαγνωστικούς ελέγχους, που θα εγγυώνται την ασφάλεια των υγειονομικών αλλά και των ασθενών.

Δ)  Επίσης, πολλοί συνάδελφοι έχουν απαλλαγεί της υποχρέωσης εμβολιασμού από διάφορες ιατρικές επιτροπές και εργάζονται όλο αυτό το διάστημα και αυτοί κανονικά με τον τακτικό έλεγχο των δύο rapid test.

Ε) Τα επιδημιολογικά δεδομένα έχουν πλέον αλλάξει, καθώς ο ιός κινείται ολοένα και σε πιο ενδημική κατάσταση με τα συμπτώματα της λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού, ενώ είναι γεγονός ότι θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε και με αυτόν τον κορωνοϊό, όπως άλλωστε ζούμε με τους άλλους έξι που προσβάλλουν τον άνθρωπο, καθώς και με τον εποχιακό  ιό της γρίπης αντίστοιχα.

Με βάση τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι η συνέχιση των αναστολών μας από τις εργασίες μας δεν φαίνεται να προστατεύει το κοινωνικό σύνολο, αλλά μάλλον το αντίθετο, καθώς το απογυμνωμένο από εξειδικευμένους επιστήμονες και προσωπικό Εθνικό Σύστημα Υγείας κάθε μέρα που περνάει καταρρέει ολοένα και περισσότερο, ενώ σε λίγο θα είναι ανίκανο να αντιμετωπίσει και τα πιο απλά περιστατικά.

Όσον αφορά εμάς, τους περίπου 10.000 υγειονομικούς σε αναστολή, έχουμε ξεπεράσει πλέον μετά από 11 περίπου μήνες, το επίπεδο της ανέχειας καθώς:

Α) Δεν μας καταβάλλονται καθόλου αποδοχές και δεν είμαστε δικαιούχοι σε κανένα απολύτως επίδομα  που κατά καιρούς δίνει η πολιτεία  για την διαβίωση μας.

Β) Με την τροπολογία Αρ.67 Ν. 4886/24-1-2022 ρητώς δεν δικαιούμαστε καμία άδεια, υπηρεσιακή μεταβολή, ιδιωτικό έργο με αμοιβή και συνεπώς μας απαγορεύεται  να κάνουμε οποιαδήποτε άλλη νόμιμη εργασία προκειμένου να βιοποριστούμε.

Γ) Με το Αρ. 2.2 Μέρος Β  του Ν.4917/2022 από 31/3/2022 προβλέπεται η παράταση των αναστολών υπό αυτό το καθεστώς μέχρι τις 31/12/2022, όπου θα επαναξιολογηθεί η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού. Βέβαια, μέχρι τις 31/12/2022 όλοι εμείς θα είμαστε χωρίς κανένα πόρο ζωής, καταδικασμένοι χειρότερα από ένα παιδεραστή, πλαστογράφο ή καταχραστή Ιατρό, ο οποίος λαμβάνει  το 50% του μισθού του μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, ή από έναν ισοβίτη φυλακισμένο, για τον οποίο το κράτος πληρώνει 28 ευρώ την ημέρα για την συντήρηση του, που αντιστοιχεί σε ένα ποσό 868 ευρώ το μήνα.

Περαιτέρω, οι αιτήσεις ακύρωσης που ασκήσαμε νόμιμα και εμπρόθεσμα ενώπιον των αρμοδίων Διοικητικών Εφετείων, κατά των ατομικών πράξεων με τις οποίες τεθήκαμε σε αναστολή εργασίας, αναβάλλονται συνεχώς και δεν έχουν εισέτι συζητηθεί, χωρίς εμείς να αιτηθούμε οποιαδήποτε αναβολή και χωρίς καμία υπαιτιότητά μας, με αποτέλεσμα να καθυστερεί ουσιαστικά η δικαστική κρίση περί της νομιμότητας ή μη της θέσης μας σε αναστολή εργασίας. Επιπρόσθετα, καθυστερεί αναιτιολόγητα η δημοσίευση των σχετικών αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας επί αιτήσεων ακυρώσεως που έχουν ασκηθεί και συζητηθεί. Ως αποτέλεσμα, η κατάσταση ομηρίας και οικονομικής εξαθλίωσής μας εξακολουθεί και δεν διαφαίνεται άμεσα έξοδος από αυτήν.

Με βάση τα ανωτέρω δεδομένα, ζητούμε την παρέμβαση και υποστήριξή σας, προκειμένου, αφ’ ενός να λάβετε ξεκάθαρη θέση στο θέμα των αναστολών εργασίας μας και αφ’ ετέρου, ως θεσμικοί φορείς της δικαιοσύνης, οι οποίοι έχετε την αρμοδιότητα αλλά και τη δυνατότητα, να διαπιστώσετε εάν τελούνται σε βάρος μας, των οικογενειών μας και ιδίως των ανήλικων παιδιών μας, ποινικά αδικήματα με καθορισμό των υπαιτίων, με δεδομένο ότι συνεπεία των αναστολών, έχει καταλυθεί κάθε εργασιακό δικαίωμά μας, έχει προ πολλού ξεπεραστεί το όριο ακόμη και της υποτυπώδους αξιοπρεπούς διαβίωσής μας και πλέον βρισκόμαστε σε εξόντωση και διατρέχουμε άμεσο και ενεστώτα κίνδυνο επιβίωσης».